返回目录:诗词赏析

竹怀古致,有高格,文人心头之爱。文人爱竹,白居易云竹似贤,因其本固、性直、心空、节贞,故常以竹比君子。
今人用竹是为循古,见之则思善建不拔者,思中立不倚者,思应虚受者,思砥砺名行,夷险一致者。
所以苏轼的宁可食无肉,不可居无竹。无肉令人瘦,无竹令人俗。引文人雅士称颂,毕竟人瘦尚可肥,士俗不可医。书房藏竹,自然极幽雅,能得山水清气涤净俗尘。

《新竹》

宋·杨万里
东风弄巧补残山,一夜吹添玉数竿。
半脱锦衣犹半着,箨龙未信怯春寒。
《竹》

梁·刘孝先
竹生空野外,梢云耸百寻。
无人赏高节,徒自抱贞心。
耻染湘妃泪,羞入上宫琴。
谁人制长笛,当为吐龙吟。
《赋得阶前嫩竹》

宋·张正见
翠云梢云自结丛,轻花嫩笋欲凌空。
砌曲横枝屡解箨,阶来疏叶强来风。
欲知抱节成龙处,当于山路葛陂中。

《咏竹》

唐·李峤
高簳楚江濆,婵娟含曙气。
白花摇风影,青节动龙文。
叶扫东南日,枝捎西北云。
谁知湘水上,流泪独思君。

唐·令狐楚
斋居栽竹北窗边,素壁新开映碧鲜。
青蔼近当行药处,绿阴深到卧帷前。
风惊晓叶如闻雨,月过春枝似带烟。
老子忆山心暂缓,退公闲坐对婵娟。
《秋日白沙馆对竹》

唐·许浑
萧萧凌雪霜,浓翠异三湘。
疏影月移壁,寒声风满堂。
卷帘秋更早,高枕夜偏长。
忽忆秦溪路,万竿今正凉。

《初食笋呈座中》

唐·李商隐
嫩箨香苞初出林,於陵论价重如金。
皇都陆海应无数,忍剪凌云一寸金。
《咏竹》

唐·郑谷
宜烟宜雨又宜风,拂水藏村复间松。
移得萧骚从远寺,洗来疏净见前峰。
侵阶藓拆春芽迸,绕径莎微夏荫浓。
诬赖杏花多意绪,数枝穿翠好相容。
《竹风》

唐·唐彦谦
竹映风窗数阵斜,旅人愁坐思无涯。
夜来留得江湖梦,全为乾声似荻花。

《春日山中竹》

唐·裴说
数竿苍翠拟龙形,峭拔须教此地生。
无限野花开不得,半山寒色与春争。
《咏竹》

唐·张必
树色连云万叶开,王孙不厌满庭载。
凌霜尽节无人见,终日虚心待凤来。
谁许风流添兴咏,自怜潇洒出尘埃。
朱门处处多闲地,正好移云抚翠苔。
《霜筠亭》

宋·苏轼
解箨新篁不自持,婵娟已有岁寒姿。
要看凛凛霜前意,须待秋风粉落时。

《赋园中所有》

宋·苏辙
寒地竹不生,虽生常若病。
斸根种幽砌,开叶何已猛。
婵娟冰雪姿,散乱风日影。
繁华见孤深,一个敌千顷。
令人忆江上,森耸缘崖劲。
无风箨自飘,策策鸣荒径。
《竹》

清·郑燮
一节复一节,千枝攒万叶。
我自不开花,免撩蜂与蝶。
《咏东湖新竹》

宋·陆游
插棘编篱谨护持,养成寒碧映沦漪。
清风掠地秋先到,赤日行天午不知。
解箨时闻声簌簌,放梢初见叶离离。
官闲我欲频来此,枕簟仍教到处随。

《野竹》

元·吴镇
野竹野竹绝可爱,枝叶扶疏有真态。
生平素守远荆榛,走壁悬崖穿石埭。
虚心抱节山之河,清风白月聊婆娑。
寒梢千尺将如何,渭川淇澳风烟多。
《新笋歌》

明·岳岱
满林黄鸟不胜啼,林下新笋与人齐。
春风闭门走山兔,白昼露滴惊竹鸡。
雨中三日春已过,又近石床添几个。
竞将头角向青云,不管阶前绿苔破。
《竹石》

清·郑燮
咬定青山不放松,立根原在破岩中。
千磨万击还坚劲,任尔东西南北风。

《咏竹》

齐·谢眺
窗前一丛竹,清翠独言奇。
南条交北叶,新笋杂故枝。
月光疏已密,风声起复垂。
青扈飞不碍,黄口独相窥。
但恨从风箨,根株长相离。
《竹》

唐·李贺
入水文光动,抽空绿影春。
露华生笋径,苔色拂霜根。
织可承香汗,栽堪钓绵鳞。

无人赏高节,徒自抱贞心也罢,万物中潇洒,修篁独逸群也罢,格物致知、观物自照,最终见贤思齐。把竹之形内化,亦将文之心外化。
东晋名士王子猷尝暂寄人空宅住,便令种竹。有人不解,不过暂住,何苦劳烦?
然子猷直指竹道:何可一日无此君!后世东坡先生不可居无竹正承袭此道。以竹为友,与竹为邻,竟能带来高质量的生命体验。古人对竹,可谓十分敬重。
风雅之士从不敢小觑竹,正直、坚贞、虚心、清雅,君子品格。观竹可悟古今,气清观宇宙,怀畅叙幽情,每于修竹外,得与古人言。
(来源:诗词世界)